Mijn verhaal wil ik bij jullie kwijt omdat dit verder nergens anders kan.Al anderhalf jaar kom ik als een soort vertegenwoordigster in een instelling om daar het eea te bespreken. Vanaf het begin heb ik contact met een en hetzelfde aanspreekpunt. Toen ik daar voor het eerst kwam vertelde mijn voorgangster dat de contactpersoon een zwaar zieke vrouw heeft. Ik kwam daar ongeveer 1x per maand en ik moest altijd moeite doen om daar weg te komen. Niet omdat het daar niet gezellig was maar er was een bepaalde klik. Hij is een stuk ouder dan mij maar vanaf het begin hadden we een vertrouwensband. Ik kon luisteren naar zijn verhalen en de onmacht die hij voelde wat zijn vrouw aan gaat.
Tot een maand of 3 geleden hielden we afstand maar toen begonnen over en weer insinuaties via de mail.. We begonnen elkaar een beetje uit te dagen…
Hij nodigde mij uit op zijn afdeling op een dag dat niemand aanwezig zou zijn.
Hij was daar heel duidelijk in en ik heb geen enkel moment gedacht om nee te zeggen. Tja en van het een kwam het ander.. die middag hebben we elkaar heftig gekust en duidelijk was dat we elkaar al een hele tijd leuk vonden. Vanaf die dag krijg ik hem niet uit mijn kop. Dagelijks hebben we contact: via mail, telefoon en heel soms ga ik bij hem langs op het werk.. maar meer mogelijkheden hebben we niet. Zijn wereld wordt gecontroleerd door zijn vrouw en ik ben ook getrouwd en heb 2 kids. We zijn stapelgek op elkaar en als er een dag geen contact is geweest worden we gek. Van echte seks is er in al die tijd geen sprake geweest.. maar het heerlijk zoenen met elkaar.. luisteren naar elkaar en af en toe wat friemelen.. We kunnen er beiden met niemand over praten dus vandaar dat ik het opschrijf.
Hij is zo lief, teder en ik weet dat hij het heel moeilijk heeft.. thuis komt hij veel tekort.. geestelijk en lichamelijk.. want alles draait om zijn vrouw waar hij ontzettend veel van houdt en om geeft. Mij geeft hij het gevoel dat ik zoveel voor hem beteken en als het nu alleen om seks zou draaien zou ik daar nog iets van kunnen zeggen maar we mogen blij zijn als we elkaar 1x per 2 weken zien en meestal zijn we dan ook nog niet alleen.. Hij is een echt gevoelsmens en heerlijk om naar te luisteren. Binnenkort gaat hij 12 dagen op vakantie en dan is contact onmogelijk.. ik weet niet wat dit met mij of ons gaat doen.. ik zie er erg tegenop.. Als hier ooit iemand achter komt kost het ons werk of onze huwelijken of beiden..
Ik moet er niet aan denken want ik hou ontzettend veel van mijn man en kinderen … Maar diep in mijn hart zou ik er niets op tegen hebben om met beide mannen verder te gaan maar niet op deze gecompliceerde manier.
zucht.. groetjes B
Ik snap je
Ik heb dat ook maar bij mij is t alleen maar knuffelen en uitdagen en hij heeft twee kids en ik 1 kind met een vriend als bijzaak.
Maar de vraag is loopt t wel goed bij jullie.
Wat zoek je in je man wat die andere man heeft
En praat met je man( niet dat hij opeens weet van het vreemdgaan gebeuren)
Maar dat je wat mist en dat het van hem af moet komen
Zo kom je erachter of hij het waard is.
Zo niet moet hij het ook weten.
Maar t is lastig ja.
Ik hoop dat dit een beetje helpt