Het patroon van opeenvolgende relaties waarin mensen dus verschillende partners meemaken heeft een negatieve keerzijde.
Doordat het aantal echtscheidingen blijft toenemen zijn er ook steeds meer kinderen uit éénouder gezinnen. De vraag kan derhalve gesteld worden of de monogame relatie wel voor iedereen de gewenste relatievorm is. Is een andere relatievorm mogelijk een goed alternatief om bepaalde echtscheidingen te voorkomen?
Steeds vaker kiest men voor meer dan één partner tegelijk, waarbij iedere partner een bepaalde invulling geeft. Dit met medeweten van de partner. Polyamorie of polyamory is dan mogelijk uw keuze.
Wat is polyamorie?
Poly = meer, amorie of amory = liefde, dus betekent zoiets als ‘meervoudige liefde’ en staat voor een wijze van omgaan met relaties. Erkend wordt daarbij dat het mogelijk is om met meer dan één persoon seks te hebben. Deze levenswijze uit zich in relaties waarbij vriendschap, intimiteit, een emotionele band enz ingrediënten zijn. Er zijn hierbij diverse relatievormen mogelijk, maar ze hebben gemeenschappelijk dat deze gebaseerd zijn op openheid, eerlijkheid en respect.
De verschillen
Vreemdgaan
is een incidenteel seksueel contact waarbij één of beide personen gebonden zijn. De partner(s) is (zijn) daarvan niet op de hoogte.
Aanvullende relaties
zijn relaties waarbij één van de partners of beiden een vaste relatie aangaan met een derde gebonden of ongebonden persoon als aanvulling op een bepaald gemis. De partner is soms wél, soms niet op de hoogte. Is de partner wél op de hoogte dan kun je vaak (ook) spreken van een polyamorie relatie.
Deze aanvullende relaties kunnen bestaan uit louter communicatief contact en erotiek, maar kan ook een relatie zijn waarbij men (ook) samen dingen doet of onderneemt. Dat kan een doordeweekse relatie zijn overdag en/of ‘s-avonds of in het weekend of beide. Het gezamenlijk maken van zakenreizen of van een (korte) vakantie genieten enz.
Swingen
is een vorm van consumptieve seks tussen gelijkgestemden. Meestal betreft het een activiteit van paren die andere paren ontmoeten, vaak in parenclubs maar ook thuis, met als hooddoel seks. Het ligt aan de paren zelf hoever ze willen gaan.
Polyamorie (polyamory) relaties / vrije relaties
zijn relaties die altijd gebaseerd zijn op wederzijdse openheid. Beiden of één van de partners, gebonden of ongebonden, hebben de mogelijkheid met wederzijdse toestemming om méér dan één seksuele partner te hebben. Meestal gaat het hier om een, vorm van, aanvullende relatie of vrije relatie. Bij polyamorie staat de relatie op zich centraal. Erotisch contact kan, en is meestal, hiervan een gevolg. Bij polyamorie zijn psychische intimiteit en emotionele verbondenheid meestal belangrijk.
Wat is de beperking van polyamorie?
Op de eerste plaats dient men te beschikken over uitstekende communicatieve vaardigheden en in staat te zijn om gevoelens onder woorden te brengen. Niet altijd even gemakkelijk voor een groot deel van de mensheid. Men moet ook in staat zijn het rationele aspect in evenwicht te brengen met de gevoelens of het instinct. Daarnaast zullen de partners een zeker intellectueel evenwicht moeten hebben en beiden ongeveer evenveel ‘macht’ bezitten. Relaties bestaan altijd bij de gratie van een soort win-win situatie. Wanneer je bedenkt, dat in ons geëmancipeerde Nederland, vrouwen voor gelijkwaardige functies nog steeds ca 20% minder worden betaald dan is de conclusie dat, op dit moment, deze vorm vooral voor de hoger opgeleiden haalbaar is. En dan spreken we nog niet over de rest van de wereld.
Wat biedt een aanvullende relatie?
Wat biedt het háár?
Er zijn geen sociale regels die de verhouding besturen, geen patroon voor de ontwikkeling van die relatie. Geen vastgelegde doelen, geen tijdsduur en geen voorgeschreven gedrag om in de smaak te vallen.
Alleen zijn persoonlijke kwaliteiten tellen: zijn lichaam, lach, gevoel voor humor, zijn kwaliteiten als minnaar, zijn betrokkenheid en zeker ook zijn interesses, diepgang en ontwikkeling.
Ze kan een band scheppen die ze wil en een seksuele invulling geven die niet is voorgeschreven. Ze kan zichzelf zijn, ze hoeft niet de geïdealiseerde echtgenote te spelen, ze bepaalt zelf de voorwaarden. Voorwaarden die ze daarvoor nimmer kon stellen omdat het protocol dit verbood. Ze bepaalt haar eigen inbreng, ze hoeft geen concessies te doen aan haar minnaar, geen toekomstplannen te maken, ze hoeft hem niet voor zich te winnen, ze kan zichzelf zijn. Een vriendschap van dag tot dag, geen verplichtingen, alleen kiezen voor zichzelf, plezier hebben als doel. Genieten van wie je bent. Helemaal zichzelf zijn. Waardering krijgen om wie je bent en niet om wie je behoort te zijn. Seks wordt niet gebruikt voor het doel huwelijk, niet als iets nuttigs. Er is geen beperking, geen doel en werkt daarom bevrijdend.
Wat biedt het hém?
De seks die hij geniet is vrijblijvend in die zin dat daar geen consequenties aan verbonden zijn ten aanzien van de relatievorm. Hij hoeft haar geen gelofte van ‘eeuwige trouw’ af te leggen. Hij is weliswaar aan haar verbonden, maar behoudt toch zijn ‘vrijheid’. Wanneer je de percentages uit het onderzoek bekijkt, blijkt dat het lichamelijke aspect, dus ook seks, een grotere invloed heeft bij mannen dan bij vrouwen op de beslissing om “iets” buiten de deur te zoeken. Maar dat wisten we eigenlijk al lang. We zien vrouwen echt niet shoppen langs etalages met schaars geklede mannen op zoek naar lichaamscontact, laat staan om daar dan ook nog voor te betalen. Maar waarom zoekt een man dan een minnares in plaats van een prostitué? Waarom dan die ‘rompslomp’?
Naast het avontuurlijke aspect, een prostitué is voor hem doorgaans veel minder avontuurlijk, speelt er nog iets mee. De verovering zelf, dat streelt zijn ego!
Wat biedt het de kinderen?
Als beide partners, door een andere samenlevingsvorm te kiezen, hun relatie kunnen handhaven en daar gelukkig mee zijn, heeft dat een positief effect op de kinderen. Minder spanningen en een echtscheiding, dus het éénouder gezin, is voorkomen.