Ik ben gevallen voor mijn buurman na vijf jaren. Hij was een goede vriend. Mijn man en ik accepteerde hem in onze familie als een goede vriend. Hij at bij ons huis elke avond. We steunden hem in de verschillende relaties die hij had. Sommige van zijn vriendinnen en ikzelf waren zelfs zeer goede vrienden.
Een jaar geleden is hij getrouwd. Omdat we zo’n goede vrienden zijn, bespraken wij alles met elkaar. Onlangs, vroeg ik hem om zijn steun toen ik mij alleen voelde. Mijn man was in het buitenland voor zaken en ik had iemand nodig om mee te praten. Ik riep en hij kwam als mijn redding.
Het begon onschuldig genoeg, ja, we hadden een fysieke aantrekkingskracht altijd al (genoeg om mijn man wel eens jaloers te maken) maar nooit is er iets gebeurd in de afgelopen 5 jaar. Die avond hebben we geknuffeld, gehuild, en uiteindelijk ging dit over in zoenen. We hadden geen seks.
De volgende dag, waren we beiden een beetje in de war over de vorige nacht. De gevoelens werden bevestigd door een tedere aanraking, weer niet seksueel. We begon toen elkaar meer en meer te zien zo als mijn man op reis was. Het werd een emotionele en seksuele relatie. We hebben grenzen gesteld, niemand is van plan om zijn huwelijk op het spel te zetten. We proberen zo vaak als mogelijk de tijd met elkaar door te brengen.
We gaan op in het praten, handje vasthouden -, knuffelen, zoenen, enz. waardoor het moeilijk vol te houden is dat het alleen gaat om een fysieke relatie. Welke richting moet dit opgaan? Ik ben getrouwd met mijn man voor zeven jaar. We hebben twee dochters samen. Onze buurman heeft ze zien opgroeien en heeft voor hen verzorgd alsof het zijn eigen kinders waren. Onze levens zijn verweven door de jaren waardoor het moeilijk in te zien is of dit nu is omdat we ons even ongelukkig voelden, of dat ….
heel herkenbaar, maar oke het vallen voor een mooie man en een spannende one night stand is soms snel gebeurd.