Courtisanes (haeteren in het Grieks) waren in de Oudheid ongehuwde vrouwen die leefden van het geld dat ze verdienden door zich beschikbaar te stellen.
De courtisane bood haar diensten slechts aan een beperkt aantal mannen aan.
Er bestonden een aantal groepen.
- Zij die voor onbepaalde tijd door welgestelde personen werden onderhouden. We kunnen dus aan het begrip courtisane de uitleg geven van minnares, eerder dan van prostituée.
- Er bestonden in de stad ook gewijde bordelen, meestal bevrouwd door vrijgelaten slavinnen of vrouwen die geen andere inkomsten hadden.
- Deze werd gevormd door fluitspeelsters, danseressen en zangeressen. Deze “kunstenaressen” waren zowat eigendom van een bepaalde man van stand, die zorgde voor hun scholing en die hen verhuurde aan elke (gegoede) burger.
Corinthe met haar beroemde en duurbetaalde courtisanes oefende een grote aantrekkingskracht uit en trok veel zeelui, rijke handelslui, buitenlanders en Grieken aan die daar van o.a. hun geld verlost wilden worden. Schattingen uit die tijd spreken van meer dan 1000 courtisanes alleen al in Corinthe. De meeste courtisanes leefden in welvaart zeker als ze erg mooi waren. Nog beroemder waren een aantal courtisanes uit Athene, mede omdat hun namen in één adem werden genoemd met die van invloedrijke mannen. Elders ga ik hier verder op in.
Het uiterlijk van de courtisane.
Behalve de schoonheid die ze van nature al bezaten besteedden ze nog extra zorg aan hun uiterlijk en probeerde ieder “een eigen gezicht” te krijgen. Lucianes (de belangrijkste schrijver uit de 2-de eeuw v.Chr.) beschrijft ze als volgt:
“…Courtisanes, zelfs de meest lelijke van hen, dragen vuurrode kleding en hebben hun hals rijkelijk met goud behangen, proberen door overdaad hun onvolmaaktheden te verbergen onder versieringen. Zij denken dat hun polsen fraaier worden als ze ze bedekken met het schitterende schijnsel van goud, hun lelijke benen mooier door het dragen van gouden schoenen en hun gezicht aardiger door schitterende versieringen.”
Vooral ook uitdagend dus.