Vrouwen hebben al over een periode van twintigduizend jaar, van de steentijd tot heden, al sinds het begin van wat wij de beschaving noemen, te maken met achterstelling en onderdrukking op alle vlakken.
Vrouwen uit de recente Middeleeuwen werden vaak ten opzichte van de mannen benadeeld.
Een duidelijk voorbeeld daarvan is de Middeleeuwse opvatting van de rol van de vrouw.
Die werd voornamelijk bepaald door de invloed van de kerk.
Met argumenten uit de bijbel werd de gehoorzaamheid en ondergeschiktheid van de vrouw aan de man geëist.
We lezen de standpunten van Hiëronymus, een vooraanstaand kerkvader uit de Middeleeuwen, in zijn Adversus Jovianum.
Adam en Eva waren maagdelijk in het aards paradijs, pas na de zondeval hadden hun lichamen zich verenigd, als onderdeel van Gods vervloeking.
De echtgenoot was per definitie iemand die ontucht pleegde en werd bovendien ook nog overspelig als hij zijn vrouw per ongeluk met enige hartstocht beminde: dan maakte hij namelijk een hoer van haar.
Een vrouw was er dus ‘om te gebruiken’, niet om te behagen. Vrouwen mochten zeker niet genieten van seks, dat moest dus onderdrukt worden.
Hoe onderdruk je vrouwen en zorg je er toch voor dat ze je moeilijk of niet kan seksueel afwijzen? Macht over haar hebben!
Voordat edelvrouwen getrouwd waren, hadden ze dezelfde rechten als mannen. Ze konden land bezitten, mensen vervolgen, contracten sluiten en meer.
Maar als ze trouwden vervielen alle rechten en hadden ze eigenlijk alleen nog maar plichten.
In die tijd gingen de mannen ook op kruistocht. Om er dan zeker van te zijn dat hun vrouw seksueel trouw bleef, deden ze bij haar een stevige kuisheidsgordel om. De man deed hem dan op slot en nam de sleutel mee.
Dit bewijst echt dat mannen de baas waren over hun vrouwen.
Oudtijds kende de vrouw geen seksuele terughoudendheid, maar alleen seksuele ondergeschiktheid naargelang deze haar door de zeden werd ingeprent.
Roofhuwelijken gingen soms vooraf aan het contracthuwelijk. Er werden koopsommen betaald voor vrouwen.
Tentoonstellingen van de bruiden waren gelegenheden om de dochters op te doffen en te versieren om hen in het openbaar te vertonen, met het idee dat zij als echtgenoten hogere prijzen zouden opbrengen.
In de vroege geschiedenis van het huwelijk behoorden de ongetrouwde vrouwen aan de mannen van de stam.
Later had een vrouw slechts één man tegelijk. Dit gebruik van één man tegelijk was de eerste afwijking van de promiscuïteit van de stam.
Terwijl een vrouw slechts één man mocht hebben, kon haar echtgenoot deze tijdelijke betrekkingen naar willekeur verbreken.
Door het taboe dat het bezit van meer dan één wettige vrouw verbood, ontstonden de zeden ten aanzien van bijvrouwen. Volgens deze zeden mocht de man slechts één vrouw hebben, maar hij kon seksuele verhoudingen hebben met om het even welk aantal bijvrouwen.
Zo zijn er vele voorbeelden. Het bezitten van macht werd vaak uitgebuit om vrouwen (seksueel) te onderwerpen en dat zie je nog over de hele wereld.
Pas in de tweede helft van de vorige eeuw kregen vrouwen dezelfde rechten in Nederland.
Er zijn vele voorbeelden uit de hele wereld waar de macht van de man heerst over de onmacht van de vrouw.
Het vreemdgaan van de man is dan vaak ook het verhaal van ‘macht hebben over’ het niet vreemdgaan van de vrouw ‘het onmachtig zijn’.
Mari Kapteijns