Eerst een paar cijfers (uit een onderzoek van relatiebureau)

– Het argument om een minnares te zoeken is voor 2% van de gebonden mannen vanwege het voornemen (later) te gaan scheiden. Voor vrouwen ligt dit percentage overigens op 6%.
– Het grootste gedeelte van de mannen en vrouwen wil naast de eigen partner ‘slechts’ met één ander erotisch contact (ca 70%). Ruim één op de vijf mannen (22%) wil met meerdere vrouwen erotisch contact.

Algemeen
Liefde voor elkaar voelen, maar toch behoefde hebben aan iemand anders is voor de meeste mensen moeilijk te bevatten. Men gaat er (te) vaak vanuit dat men zelf ‘alles’ te bieden heeft. Te weinig wordt stilgestaan bij de oningevulde behoeften die bij beiden of bij één van beiden kunnen bestaan. Die behoeften kunnen vanaf het begin aanwezig zijn of later zijn ontstaan. Dat kan voor de betrokkene een onoverkomelijk blijvend gemis zijn of worden. Vaak een gemis dat de relatie onder druk zet. Ook een gemis dat kan leiden tot spanningen en uiteindelijk zelfs tot een scheiding.
De vraag of monogaam gedrag bij de mens hoort, kan niet zo maar worden beantwoord mijns inziens, omdat dit voor eenieder verschillend is. De cultuur, het geloof enz. spelen een rol, maar vooral ook de wensen van de partners en die lopen lang niet altijd parallel.
Kijk je zuiver biologisch dan is de mens een zoogdier en kun je die o.a. indelen naar de grootte van het mannelijk en het vrouwelijk exemplaar. Vuistregel is dat hoeveel groter het mannelijk exemplaar is ten opzichte van het vrouwelijk exemplaar, hoe meer polygaam gedrag voorkomt. De mens is dan licht polygaam.

De ongebonden minnares van een gebonden man is een fenomeen waarmee ik nogal eens te maken heb. Voor een aantal vrouwen is dit een optie, enkele voorbeelden:
– ze is gescheiden en wil (vooralsnog) geen nieuwe ‘vaste’ relatie aangaan, bijvoorbeeld omdat ze nog jonge kinderen heeft;
– ze wil geen claims, mannen willen nogal eens claimen, vrijheid blijheid;
– een extra relatie geeft haar mogelijk meer financiële armslag ( lees ook het boek >>’Verhalen in veelvoud’ van Catrien Notermans);
– ze wil meerdere relaties.
Een aantal vrouwen wordt ‘gewoon’ verliefd op een gebonden man en verwacht daar ‘meer’ van dan een vrijblijvende relatie op den duur. Hij speelt daar op in, want hij wil zijn minnares niet kwijt, om haar hoop te geven voor een toekomst samen, maar….. 2% van de mannen zal ook daadwerkelijk gaan scheiden en met zijn minnares een ‘nieuw leven’ beginnen.

Verboden liefdes zie boekbespreking >>.

Astrid Joosten interviewde elf vrouwen/minnaressen over hun langdurige liefdesgeschiedenis en schreef dat op in haar boekje ‘Verboden liefdes’. Dat heeft ze goed gedaan.
Interviews met mannen/minnaars zult u daar echter niet vinden, dat scheen onmogelijk te zijn. Ik verkeer in de omstandigheid wel minnaars te spreken en dan hoor je ‘de andere kant van de medaille’.

Waarom zouden er veel minder minnaars zijn van gebonden vrouwen dan minnaressen van gebonden mannen?
Waarover spreekt men liever niet?

– Op de eerste plaats omdat het gros van de mannen het vooral te doen is om seks. Dat is op zich geen probleem als ze ook oog zouden hebben voor de behoeften van de vrouw en dat is op de eerste plaats aandacht en waardering en pas dáárna seks. En daar schort het bij veel mannen aan. Seks kan een vrouw zo veel hebben als ze maar wil. Zelfs als ze er geld voor vraagt heeft ze het nog ‘druk’.
– Voor veel minnaressen is het materiële aspect (ook) van belang. Het komt nogal vaak voor dat de man op het materiële vlak zich niet onbetuigd laat. Vaak betaalt hij de uitjes of reparaties aan haar auto. Een nieuwe wasmachine of een nieuwe auto. Ik ken verhalen van mannen die hun vriendin meenemen op buitenlandse reizen, soms weken waarbij ze, behalve de gratis reis, ook nog vakantiegeld krijgt. Ook hoorde ik verhalen van mannen die hun vriendin honderden tot soms wel enkele duizenden euro’s geven elke maand weer. Voor bepaalde vrouwen in bijvoorbeeld een bijstandssituatie of gescheiden en met kleine kinderen thuis een extra belangrijk argument.
– Een vrouw zal zelden een materiële bijdrage leveren aan haar minnaar. Het materiële aspect geldt dus niet voor een minnaar. Mannen die dat (ook) belangrijk vinden worden dus niet (extra) gestimuleerd om een minnares te nemen.
– Voor iedere man is seks, op ‘elke hoek van de straat’ te krijgen tegen betaling. Veel mannen vinden uitsluitend seks om seks voldoende. Voor de meeste vrouwen geldt dat er ‘meer’ moet zijn. Een aantal mannen vindt dat ook. Die geven de voorkeur aan een minnares. De reden dat er meer minnaressen zijn heeft dus mede te maken met het feit dat mannen meer prostituees bezoeken.
– Over het algemeen ‘durven’ mannen op dit gebied meer dan vrouwen is mijn ervaring. Een gebonden vrouw heeft meer te verliezen als uitkomt dat ze een minnaar heeft, een vrouw wordt dit maatschappelijk meer aangerekend dan een man. Wanneer uitkomt dat een ongebonden hoge functionaris ‘iets’ heeft met zijn gebonden secretaresse, gaat de secretaresse ‘de deur uit’. Hij moet voortaan zorgen dat zoiets niet meer gebeurd, ergo dat het niet meer openbaar wordt. Natuurlijk moet ook hij oppassen, veel concurrenten zullen de kans aangrijpen om hem pootje te lichten. Een reden voor mannen in hoge(re) posities om extra voorzichtig te zijn.
– Een minnares heeft als regel een gebonden man in een hoge(re) positie, zeer zelden is dat anders. Vrouwen willen graag mannen van minimaal gelijk ontwikkelingsniveau en liefst hoger. Gebonden vrouwen die een minnaar zoeken kiezen voor hoger opgeleide mannen, mannen die ‘machtig’ zijn, mannen met een hoge maatschappelijke positie. Mannen met een lagere opleiding maken dus weinig kans, terwijl dat voor vrouwen niet geldt, uiterlijke schoonheid en/of het feit dat ze jong zijn is vaak al voldoende. Mede ook daarom zijn er minder minnaars van gebonden vrouwen.
– Veel gebonden vrouwen werken niet (meer) buitenshuis en een minnaar wordt vaak gevonden op het werk. Minder kans op minnaarschap.
– Vrouwen geven meestal de voorkeur aan een man die niet jonger is dan zijzelf en die liever nog (wat) ouder is. Oudere mannen zij vaker reeds ‘voorzien’, dus minnaarschap komt ook om die reden minder vaak voor.

Natuurlijk is dit geen uitputtende opsomming. Maar het geeft wél aan dat je niet eenvoudig één enkel argument kunt noemen om aan te geven waarom het verschijnsel minnares meer voorkomt dan dat van de minnaar.

Mari Kapteijns